Rol van de kijker:
De film was spannend want je verwacht dat ze elkaar weer laten schrikken maar je weet het natuurlijk niet zeker. Ik vond het ook heel verassend want ik dacht dat de laatste echt was, maar dat bleek ook een grap te zijn. Ik vond dit ook een beetje schockerend, ik kan me namelijk niet voorstellen hoe de man wiens vriend vermoord is en zijn vrouw zich nu moeten voelen. Ik vond het wel een beetje een zieke fetish, wie vind het nou leuk om aan het schrikken gemaakt te worden?

Genre:
Ik denk dat deze korte film onder het genre thriller valt, want er zitten toch wel schrik en spannende momenten in en daar is eigenlijk de hele film op gebasseerd.

Verhaal:
De film begint met een schrikmoment. Dit blijkt een grap te zijn. Hierna volgen nog een aantal van dit soort grappen, het stel vind het blijkbaar leuk of spannend om elkaar aan het schrikken te maken. Aan het slot is er weer zo'n rare grap, alleen lijkt het heel erg echt en dit denkt de vrouw ook. Er was op het journaal al dat er een man vlakbij was ontsnapt uit een gevangenis. Die man staat die nacht in de kamer en heeft haar man al gegijzeld. Hij gijzelt de vrouw ook maar de knoop zit niet goed vast en ze weet zich los te maken. Ze slaat de indringer dood met een kandelaar. De indringer is dood. Dan zie je op de achtergrond haar man het plaatje van de achtergrond van het journaal weg halen. Het blijkt weer een grap te zijn.

Acteren:
Ik vond de vrouw heel overtuigend overkomen. Toen ze haar vinger had 'afgesneden' kwam ze heel overtuigend over ookal had ik in mijn achterhoofd dat het een grap was. De man was ook heel overtuigend bij de laatste grap, iets te overtuigend want zijn vrouw geloofde hem en vermoorde zo zijn vriend. De nadruk ligt vooral op het verhaal zelf, er zit volgens mij ook iets van een boodschap in dat je niet te ver moet gaan met je grappen.

Art Direction:
De belichting speelt denk ik de grootste rol, dit zorgt voor een bepaalt effect wat de film wat spannender maakt. De decors en locatie waren in een huis, dit zorgt ervoor dat je het gevoel krijgt dat dit soort dingen iedereen kan overkomen en daar bewust van wordt, alleen wordt het in de film als grap gedaan.

Camera:
Het camera gebruik is in de film op verschillende manieren gebruikt. Meestal is het op een rustige en langzame manier gefilmd, en op de schrik momenten juist snel opeenvolgend en onrustig. De camera standpunten zijn meestal 'normaal' je ziet bijvoorbeeld het beeld niet door de ogen van de acteurs of van bovenaf of iets dergelijks.

Montage:
Net als het cameragebruik is de montage op verschillende manieren gedaan. Op de schrikmomenten volgen de beelden elkaar snel op en buiten de schrikmomenten op normaal tempo zoals het in het dagelijks leven gaat. Er zijn afentoe sprongen in de tijd, dit gebeurd meestal tussen de schrikmomenten in. De film verspringt als het ware van schrik scene naar schrikscene.

Geluid:
Door het gebruik van geluid in de film weet je precies wanneer er een schrikmoment gaat plaastvinden. Dit is aan de ene kant goed gedaan, want zo zie je een schrikmoment aankomen en wacht je er eigenlijk op. Maar aan de andere kant is het zonde want zo schrik je niet van het moment zelf.

Betekenis:
Volgens mij probeert de regisseur met deze film duidelijk te maken dat grappen leuk zijn, maar dat je niet te ver moet gaan. Dit zie je aan het begin en middenstuk, waar verschillende schrikscenes plaatsvinden. In het slot zie je de laatste schrikscene, maar die pakt helemaal verkeert uit en dit heeft ernstige gevolgen. Deze boodschap wordt overgedragen aan de kijker via beelden en niet via spraak.